Paaseiland | Chili | woensdag 09-11-2005 | Jeroen
Gisteren maar geen bericht geschreven. We hebben ons nogal lui gedragen. Na de barre fietstocht een dag eerder hebben we alleen het plaatselijke museum bezocht. Het museum is overzichtelijk van opzet. Het bestaat uit een zaal met voornamelijk uitlegpanelen over het hoe en wat van Paaseiland. Erg informatief, maar door het slenteren en het continu vertalen van alle info met mijn beperkte kennis van het Spaans ook zeer vermoeiend. Daarna maar gekozen voor een middagje lui in de tuin van het hostel zitten. Lezen, muziekje luisteren en verder weinig actie in deze oase van rust.
In de middag nog naar het stadje op jacht naar de beste koopjes voor wat souvenirs. Nou dat is echte topsport. De beeldjes van de Moai{s staan in elke winkel, maar in de ene winkel zijn ze nog duurder dan in de andere. Maar niet al te lang gezocht naar de beste prijs kwaliteit en een mooi exemplaar uitgezocht. Altijd leuk voor op de keukentafel, maar ik loop nu wel met anderhalve kilo steen in mijn rugzak...
{s Avonds op ons vaste terras een lekker visje gegeten en daarna naar de bioscoop geweest. In een van de vele hostels van Rapa Nui draaien ze op maandag en dinsdag Rapa Nui. Een film van Kevin Costner over het mysterie hier op het eiland. Die film hadden we thuis al een keer willen kijken, maar dat was er alsmaar niet van gekomen. Na een paar dagen op het eiland was het eigenlijk des te leuker om de film hier te zien. Veel plekken hadden we even daarvoor in het echt gezien. Hoewel de film niet om over naar huis te schrijven is (nogal een hoog Walt Disney gehalte) was het weer een belevenis. We werden zelfs voor aanvang van de film nog bediend met een koel fris biertje. Kom daar bij Pathe maar eens om!
Na afloop was het nog een grote drukte bij de bar en konden we met moeite nog een laatste drankje bemachtigen (not). Moederziel alleen zaten we na afloop in het donker aan de rand van een zwembad onder het genote van een Escudo de film nog even na te bespreken. Terwijl om ons heen alle sfeerlichten langzaam maar zeker doofden.
Vanmorgen voor de laatste keer de loopschoenen aangedaan en een wandeling richting het noorden van het eiland gemaakt. De hostelhond wist ons feilloos bij het dorpje op te pikken en heeft ons een lange tijd vergezeld. Totdat we bij een Ahu met zeven Moais daarop kwamen en hij een paar picknickende Fransen boven ons prefereerde.
De wandeling was erg mooi. Langs de randen van hoge kliffen met een woeste zee en over stofweggetjes in dorre landschappen. Uiteindelijk vier uurtjes sportief doorgebracht. De trainingsstage voor Torres del Paine zit erop. Vanavond nog een afscheidsavond in rieten rokje en dan is het hier schluss voor ons. We hebben het op de navel van de aarde prima naar ons zin gehad.
© Jeroen de Haas 2019
De fotoviewer heeft Flash nodig. Installeer Flash.