Putres | Chili | zaterdag 20-11-2005 | Jeroen
Gisteren met de Peugeot naar het minidorpje Putres gereden. De weg er naar toe vanuit Arica is ongelofelijk. Je rijdt door dit geweldige maanlandschap met alleen maar enorme zandbergen. Niet ver buiten Arica begint het grote stijgen dan ook al. De zak chips die we hadden meegenomen als voer voor onderweg vond het hoogteverschil niet zo leuk en plofte door de verandering in de luchtdruk. Onze oortjes knāpten af en toe ook open, maar verder verliep de reis zonder problemen.
Putres telt 2800 zielen en ligt op een hoogte van 3500m in de Andes. Een beetje rechtsboven Arica dus. Gisteravond hebben we alle inwoners wel zo´n beetje gezien. Het toeval wil dat gisteren (zaterdag) de tweede avond was van een festival waar iedere gehucht uit de provincie zijn beste talenten afvaardigt om een of andere culturele prijs in de wacht te slepen. Daarnaast werden er nog wat ambachten tentoongespreid (zoals het spinnen van Alpacawol) en waren er wat eettentjes. ´s Avonds bleek ook nog eens de grote finale van alle dans- en muziekgroepen te zijn. Meer Andescultuur konden we ons in zo´n klein dorpje niet wensen. Maar de eerlijkheid gebiedt ons er wel aan toe te voegen dat zowel ´s middags als ´s avonds drie ā vier groepen wel het maximum was dat onze oren en ziel aankon.
Vanmorgen zijn we met een gids en zijn busje door het Parc Nacional de Lauca gereden. Oftwel weer verder de hoogte in. Het park ligt bijna tegen de grens met Bolivia aan en heeft een altiplano (hoogvlakte) op 4500m en herbergt ook nog eens een drietal vulkanen met hoogtes boven de 6000m. Allemaal erg spectaculair om te zien, maar je gestel heeft er best wel onder te lijden.
Hier in Putres liep ik gisteren al met de tong op mijn schoenen van het festival naar het hostel terug. De nachtrust wilde ook niet echt komen. Het is heel erg wennen aan de lucht hier en dan is twee dagen tekort om je helemaal happy te voelen.
Uiteindelijk hebben we in het park alle soorten lama´s gezien (het zijn er vier), leuke vogeltjes waaronder heel erg in de verte flamingo´s en snoezige konijnachtige wezentjes die ook wel weer wat weg hebben van chinchilla´s. De exacte namen houden jullie nog wel een keer tegoed. We hebben ook nog een uitgestorven dorpje bezocht. Daar stond een mooi oeroud kerkje en twee souvenirstalletjes, verder geen hoogtepunten. Tot slot werden we nog langs een thermaal badje gereden met water van 40 graden. Dat was wel even lekker tegen de opkomende hoofdpijn. Kijken of nog een kopje cocathee uitkomst wil bieden.
© Jeroen de Haas 2019
De fotoviewer heeft Flash nodig. Installeer Flash.